انجام پروسه آنژیوژنز نیازمند هماهنگی دقیقی بین فاکتورهای رشدی مثل هماهنگی بین خونواده VEGF و گیرنده­های اینه.VEGF نقش خود رو با اتصال به سه گیرنده اصلی پروتئینی تیروزین کینازی VEGFR1، VEGFR2 و VEGFR3، دو گیرنده غیر پروتئینی نروپلین-1 و نروپلین-2 و چندین پروتئوگلیکان (که در پلاسما یا ماتریکس بیرون سلولی توانایی اتصال به فاکتورهای محرک آنژیوژنز رو دارن) در پروسه های رگزایی اعمال می­کنه (شکل 2-5). در ادامه اشاره­ای کوتاه به گیرنده­های VEGF و نقش اونا در آنژیوژنز شده (19, 20, 54).

 (Flt-1)VEGFR1: این گیرنده دارای وزن مولکولی 210 کیلودالتون، روی کروموزوم 13q12 قرار داره و توانایی اتصال به VEGF، PIGF و VEGF-B رو داره.VEGFR1 عملکردهای متنوعی داره که به مرحله رشد و موقعیت سلول­های اندوتلیالی تولیدکننده اون بستگی داره. این گیرنده نقشی مهم در مهاجرت و تخریب ماتریکس بیرون سلولی داره.

(KDR/Flk-1)VEGFR2: این گیرنده دارای وزن مولکولی 210 کیلودالتونه که واسط پیروز در تحریک مهاجرت سلول­های اندوتلیال به وسیله  VEGFاست، این گیرنده افزایش دهنده افزایش، باقی موندن و نفوذ­پذیری عروقی هم می­باشه.VEGFR2 نسبت به VEGFR1 تمایل کمی به VEGF داره و با فرم­های دارای وزن مولکولی کم (165-110) VEGF، VEGF-E، فرم به طور کامل پروسه شده VEGF-C و VEGF-D اتصال می­یابد.

(­ Flt-4)VEGFR3: سومین گیرنده پروتئینی با وزن مولکولی 170 کیلودالتون دارای نقشی کلیدی در بازسازی شبکه عروقی ابتدایی در جنینه هم اینکه این گیرنده به روند آنژیوژنز و به خاص به لنفوژنز در بزرگ­سالان هم کمک می­کنه. تولید VEGFR3 در سلول­های اندوتلیال عروقی روی می­دهد بعد تولید اون کاهش می­یابد، در آخر تولید اون به سلول­های لنفاتیک محدود می­شه و نشون داده شده که در شرایط هایپوکسی بیان VEGFR3 سلول­های جنینی در محیط کشت زیاد شده.

نروپلین-1 و نروپلین-2: نروپلین­ها گیرنده های غیر پروتئینی خونواده VEGF هستن به طوری­که نروپلین-1 با VEGF₁₆₅، PIGF₁₅₂ و هر دو ایزوفرم VEGF-B و نروپلین-2 با VEGF₁₄₅، VEGF₁₆₅، PIGF₁₅₂ و VEGF-C اتصال می­یابد. این گلیکوپروتئین­ها[6] دارای وزن مولکولی 140-120 کیلودالتون هستن. با اینکه نروپلین­ها بیشتر در اعصاب سمپاتیک و اعصاب حسی تولید می­شن با اینحال در شرایط فیزیولوژیک فیبروبلاست­های مغز استخون، سلول­های چربی، سلول­های ایمنی، استئوبلاست­ها و سلول­های کلیه قادر به تولید این گیرنده­ها هستن. تحقیقات نشون داده­ان که نروپلین­ها نقش اساسی در سرطان­ها دارن و جلو رفتن سرطان­ها رو با افزایش آنژیوژنز وساطت می­کنن (19).

2. 2. Receptor Protein-tyrosine Kinases
3. 3. Proteoglycans
4. 3. Fms-like Tyrosyl Kinase-1
5. 1. Fetal Liver Kinase-1/Kinase Domain-containing Receptor
6. 2. Neuropline-1 and Neuropline-2

[6]  .Glycoprotein